Μπορεί να είναι δύσκολο για το δυτικό μυαλό να συμφιλιωθεί ότι οι λέξεις ιερό και πόρνη μπορεί να συνδέονται, γιατί η ιουδαιοχριστιανική παράδοση θεωρεί ότι η σεξουαλικότητα είναι βέβηλη, η αντίθεση του πνεύματος. Ωστόσο, στην εποχή της λατρείας της Μεγάλης Θεάς, η σεξουαλικότητα ήταν σεβαστή και θεωρήθηκε ιερή. Βρίσκουμε στοιχεία ιερής πορνείας σε όλο τον αρχαίο κόσμο, ήδη από το Έπος του Γκιλγκαμές του 7000 π.Χ. Ο Ηρόδοτος, Έλληνας ιστορικός από τον τρίτο αιώνα π.Χ., έγραψε:
«… γυναίκες της γης… κάτσε στο ναό της αγάπης και συναναστραφεί με κάποιον ξένο… οι άντρες περνούν και κάνουν την επιλογή τους. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το χρηματικό ποσό· οι γυναίκες δεν θα αρνηθούν ποτέ, γιατί αυτό ήταν αμαρτία, τα χρήματα έγιναν ιερά από αυτή την πράξη. Μετά τη συνουσία τους έγινε αγία στα μάτια της θεάς…» 1
Η ιερή πορνεία εμφανιζόταν στους πρώτους πολιτισμούς των Σουμερίων, της Βαβυλωνίας, της Αιγύπτου, του Λιβάνου και της Ρώμης και αναφέρεται στον κώδικα του Χαμουραμπί. Φαίνεται επίσης ότι ήταν κοινό στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή πριν από την άνοδο του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Στην πραγματικότητα, οι ιερές ιερόδουλες όχι μόνο υπήρχαν, αλλά άκμασαν και θεωρήθηκαν σημαντικά μέλη της κοινωνίας:
«… οι ιερές ιερόδουλες ήταν πολλές σε αριθμό. Κατά τον Στράβωνα, στους ναούς της Αφροδίτης στην Ερυξή και στην Κόρινθο υπήρχαν πάνω από χίλιες, ενώ σε καθεμία από τις δύο Κομάνες κατοικούσαν περίπου έξι χιλιάδες. Τους απονεμήθηκε κοινωνική θέση. και μορφώθηκαν Σε ορισμένες περιπτώσεις παρέμειναν πολιτικά και νομικά ίσοι με τους άνδρες». 2
Η Χρυσή Εποχή της λατρείας της θεάς, στην οποία η ιερή πορνεία ήταν ευρέως διαδεδομένη, ήταν η Εποχή του Ταύρου, του οποίου η πολικότητα είναι ο Σκορπιός, τα δύο ζώδια που συνδέονται συχνότερα με τη σεξουαλικότητα. Η Αφροδίτη είναι ο κυβερνήτης του Ταύρου και η Αφροδίτη ως θεά είναι σωματικά όμορφη και σεξουαλικά ελκυστική. Είναι η θεά της γήινης αγάπης, της σεξουαλικής και αισθησιακής. Η Μεγάλη Θεά ήταν η φέρουσα ό,τι είναι ζωντανό, υπεύθυνη για την καρποφορία της γης. Μέσα από αυτήν ήρθε νέα ζωή και η σεξουαλικότητα ήταν ένα από τα μυστήρια της δημιουργίας. Η σεξουαλικότητα ήταν σεβαστή και λατρευόταν με τρόπο που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε σήμερα. Στους ναούς των θεών, οι ιερές ιερόδουλες ήταν οι ιέρειές της. Τα σώματά τους ήταν διαθέσιμα για να μοιραστούν τις ευλογίες της θεάς με αγνώστους, πεινασμένους για αγάπη και σύνδεση. Με αυτόν τον τρόπο, η σεξουαλική αγάπη αποδείχθηκε θεϊκή, της θεάς, όχι ξεχωριστή από αυτήν. Ο Ησίοδος, ποιητής του 8ου αιώνα π.Χ., έγραψε:
«… η αισθησιακή μαγεία των ιερών πόρνων «μείωσε τη συμπεριφορά των ανδρών». Είναι η φέρουσα σεξουαλική χαρά και το δοχείο με το οποίο τα ακατέργαστα ζωικά ένστικτα μεταμορφώνονται σε έρωτα και έρωτα». 2
Αυτές οι γυναίκες ήταν γνωστές στις αρχαίες γλώσσες ως nu-gig, ή «οι αμόλυντες», «οι αγνές ή πεντακάθαρες». 3 Αυτό φαίνεται να είναι ιδιαίτερα της φύσης της Παρθένου, ότι μια γυναίκα γνωστή για την ομορφιά και τη σεξουαλικότητά της θα θεωρούνταν αγνή. Η ιέρεια ένιωθε ότι ήταν μια ενσάρκωση του αγίου πνεύματος καθώς έκανε έρωτα με τους άνδρες που ήρθαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στη θεά. Ήταν δασκάλα των μυστηρίων, της θεραπευτικής και αποκαταστατικής δύναμης της σεξουαλικής ενέργειας.
2) M. Esther Harding, Woman’s Mysteries: Ancient and Modern, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη: Harper Colophon Books, 1971
1) Nancy Qualls-Corbett, The Sacred Prostitute: Eternal Aspect of the Feminine, Τορόντο, Καναδάς: Inner City Books, 1988
© 2010 Catherine Auman