Η παραδοσιακή αστρολογία μάς έδειξε στον Παρθένο εικόνες μιας άφυλης ηλικιωμένης δασκάλας καμαριέρας με σταυρωμένα πόδια σε αντίθεση με μια άσεμνη «βέβηλη» πόρνη, καταπιεσμένη και θυμωμένη. Η κοινή ιδέα της Παρθένου είναι αυτή της παρθένας, ενός ατόμου χωρίς φύλο, ωστόσο, η αρχική σημασία της λέξης παρθένος έχει χαθεί. Στα λατινικά, «virgo» σημαίνει απλώς άγαμος, ενώ «virgo intacta» αναφέρεται στην έλλειψη σεξουαλικής εμπειρίας. Το να πεις ότι η Παρθένος είναι παρθενική σημαίνει απλώς ότι δεν ανήκει σε κανέναν άντρα, ότι δεν μπορεί να γίνει δαιμονισμένη. Οι σεξουαλικές της πράξεις δεν χρησιμοποιούνται για την απόκτηση κατοχής, ασφάλειας ή εξουσίας. Δεν χρειάζεται έναν άντρα για να της δώσει μια αίσθηση ταυτότητας, μάλλον αυτή που βρίσκεται μέσα στον εαυτό της και την ταύτισή της με τη θεά. Και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της θεάς ήταν η θεϊκή σεξουαλικότητα. Ως εκ τούτου, μια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει έρωτα με έναν άντρα για την αμοιβαία ανάτασή τους, όχι για δέσιμο.
Όπως είπε κάποτε ο Stephen Arroyo σε ένα συνέδριο που παρακολούθησα, «Τελικά, η Παρθένος είναι ζώδιο της γης». Τα ζώδια της Γης είναι αισθησιακά, γειωμένα, του σώματος. Η διαφορά για τον Παρθένο είναι ότι το σεξ πρέπει να εξυπηρετεί έναν υψηλότερο σκοπό. Όπως η Παρθένος κοσκινίζει το σιτάρι, διαχωρίζοντας την ήρα από το ζωογόνο σιτάρι, έτσι κοσκινίζει τις ανθρώπινες σχέσεις της ώστε να είναι ζωογόνοι. Η σεξουαλικότητα της Παρθένου πρέπει να είναι αφιερωμένη σε κάτι ανώτερο από τον εαυτό της. Πρέπει να είναι για το ιερό, αφιερωμένο στην αρχή της θεάς. Αυτό που χάσαμε είναι η εικόνα της ισχυρής γυναίκας που στέκεται περήφανη για τη σεξουαλικότητά της, που τη χρησιμοποιεί για να υπηρετήσει το θείο μοιράζοντας το και τη γενναιοδωρία του με άλλους, διδάσκοντας μέσα από την ευδαιμονία και την έκστασή της. Όταν αυτή η εικόνα χάνεται για εμάς ως πολιτισμό, πολλοί χάνονται ως προς τον δικό τους ορισμό για τον εαυτό τους και μας βλάπτει όλους περιορίζοντας τις αντιλήψεις μας για τη δική μας σεξουαλικότητα και τον ανώτερο σκοπό της.
Η μεγάλη θεά με τη γενναιοδωρία της, που χαρίζει ζωή, αγάπη, ευδαιμονία, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής ευχαρίστησης, είναι μια εικόνα που έχει επιβιώσει από κάθε προσπάθεια αμαύρωσής της, ακόμα κι αν χρειάστηκε να περάσει στην υπόγεια για να το κάνει. Η Παρθένος ενσαρκώνει αυτή την εικόνα της ιερής σεξουαλικότητας και θα γίνει ισχυρότερη ανακτώντας την. Το αρχέτυπο της ιερής πόρνης είναι ένα αρχέτυπο σεξουαλικής δύναμης και θεραπείας, όχι η σεξουαλικά ανάπηρη εικόνα της Παρθένου που έχει δοθεί σε μερικούς από εμάς. Η Παρθένος δεν είναι ο διαχωρισμός μεταξύ της μαντόνας ή της πόρνης, η Παρθένος είναι η ενσωμάτωση της μαντόνας και της πόρνης, και έτσι κατέχει ένα κλειδί για όλους μας καθώς προσπαθούμε να ενσωματώσουμε τα πολλά και ποικίλα μέρη του Εαυτού μας.
© 2010 Catherine Auman