Εισαγωγή της Ελισάβετ – 1558-1603.
Την εποχή του θανάτου της αδελφής της Μαίρης, η Ελισάβετ ζούσε ήσυχα στο Hatfield House, κοντά στο Λονδίνο, περνώντας τον περισσότερο χρόνο της μελετώντας ελληνικά και λατινικά. Στο άκουσμα της είδησης της άνοδό της στο θρόνο, είπε: «Είναι έργα του Κυρίου· είναι θαυμάσιο στα μάτια μας». Μέρες αργότερα, ταξίδεψε στο Λονδίνο κατά μήκος του ίδιου δρόμου στον οποίο είχε διανύσει προηγούμενες φορές, όταν τη μετέφεραν ως φυλακισμένη στο δρόμο της προς τον Πύργο του Λονδίνου.
Το ζήτημα του γάμου της βασίλισσας.
Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν το Κοινοβούλιο έθιξε το θέμα του γάμου, επειδή η ευημερία της χώρας εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από το ποιον έπρεπε να παντρευτεί η βασίλισσα. Εκείνη απάντησε λέγοντας ότι είχε αποφασίσει να ζήσει και να πεθάνει ως παρθενική βασίλισσα. Οι υπουργοί της δεν έλαβαν ποτέ ευθεία απάντηση, ακόμη και όταν συνέχισαν να την πιέζουν για το θέμα, γιατί η Ελίζαμπεθ ήταν έξυπνη και χρησιμοποιούσε λέξεις που μπορούσαν να ερμηνευτούν με πολλούς τρόπους.
Η βασίλισσα που φλερτάρει.
Παρόλο που δεν παντρεύτηκε ποτέ, η Ελισάβετ Α’ ήταν ένα αδιόρθωτο φλερτ και το δικαστήριο βούιζε συνεχώς με σκάνδαλα για την ερωτική της ζωή. Όταν ο Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, ο κόμης του Λέστερ, ήταν για πρώτη φορά ο αγαπημένος της, η Ελίζαμπεθ ήταν ακόμα νεαρή γυναίκα. Τον αποκαλούσε “Robin” και κανόνισε να έχει διαμερίσματα δίπλα στα δικά της – υπήρχαν ακόμη και φήμες στο δικαστήριο ότι η βασίλισσα σκόπευε να παντρευτεί τη “Robin της”. Όμως, όταν η γυναίκα του Ντάντλεϊ πέθανε σε μυστηριώδεις συνθήκες, η Ελίζαμπεθ οδηγήθηκε από το κεφάλι της και όχι από την καρδιά της. Στη μετέπειτα ζωή του, ο κόμης του Έσσεξ έγινε ο αγαπημένος της και παρόλο που ήταν πάνω από τριάντα χρόνια μεγαλύτερός του, για πολύ καιρό αυτός ο ξεροκέφαλος νεαρός δεν μπορούσε να κάνει κανένα κακό στα μάτια της – είναι το όνομά του που είναι για πάντα αλληλένδετο με το δικό της.
Ματαιοδοξία και λατρεία
Η Ελισάβετ ήταν τόσο ματαιόδοξη που εξέδωσε μια προκήρυξη που απαγόρευε σε κανέναν να πουλήσει τη φωτογραφία της, μήπως αποτύχει να αδικήσει. Ακόμη και όταν είχε περάσει τα εξήντα, εξακολουθούσε να απαιτεί κολακείες και ένα πρόθυμο δικαστήριο της την παρείχε. Η ξαδέρφη της, η Μαίρη Βασίλισσα της Σκωτίας της έγραψε, λέγοντας: «Η αποστροφή σου για τον γάμο οφείλεται στο ότι δεν θέλεις να χάσεις την ελευθερία να αναγκάζεις τους ανθρώπους να κάνουν έρωτα μαζί σου». Οι μεγάλοι συγγραφείς και οι μεγάλοι άντρες εκείνης της εποχής συναγωνίζονταν μεταξύ τους στις φιλοφρονήσεις τους για τη σοφία, την ομορφιά και το πνεύμα της Ελισάβετ. Ο Σπένσερ συνέθεσε το ποίημά του, τη «Βασίλισσα της Νεράιδας», γι’ αυτήν, ο Σαίξπηρ φέρεται να έγραψε τις «Εύθυμες σύζυγοι του Ουίνδσορ» για να τη διασκεδάσει και την προσφωνεί ως το «καλό βεσταλάκι στη Δύση». στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του. Τα κοινά της θέματα αγαπούσαν να τραγουδούν τα εγκώμια της «καλής Βασίλισσας Μπες».
Η Μαρία, η βασίλισσα της Σκωτίας αποκεφαλίστηκε. 1587.
Η Ελισάβετ υπέγραψε το ένταλμα εκτέλεσης του ξαδέρφου της και στη συνέχεια φαινομενικά απέκλεισε αυτή την πράξη από το μυαλό της. Όταν η είδηση της εκτέλεσης της Μαρίας μεταφέρθηκε στην Ελισάβετ, φοβήθηκε πώς θα μπορούσε να θεωρηθεί η πράξη στην Ευρώπη, έτσι με τη συνήθη διπροσωπία της κατηγόρησε θυμωμένα τον υπουργό που τη συμβούλεψε και πέταξε τον Ντέιβιντσον, τη γραμματέα της, στον Πύργο του Λονδίνου. Η Ελισάβετ είχε μάλιστα το θράσος να γράψει στον γιο της Μαίρης, τον Ιάκωβο ΣΤ’ της Σκωτίας, λέγοντάς του ότι η μητέρα του είχε αποκεφαλιστεί κατά λάθος!
Ο θάνατος της Ελισάβετ (1603).
Καθώς η λαμπρή βασιλεία της Ελισάβετ πλησίαζε στο τέλος της, πολλά πράγματα είχαν αλλάξει. Οι περισσότεροι από τους συμβούλους και τους παλιούς φίλους της ήταν νεκροί, οι υπήκοοί της δεν την υποδέχονταν πλέον με την ίδια ζεστασιά όπως στο παρελθόν, αλλά κυρίως ο θάνατος του αγαπημένου της, του Έσεξ, που είχε αποκεφαλιστεί επειδή ηγήθηκε εξέγερσης εναντίον της. να γίνει πολύ λυπημένη και βαριά καρδιά. Από τότε αδυνάτισε και έμεινε στο παλάτι της. Τις τελευταίες μέρες της καθόταν μουρμουρίζοντας στον εαυτό της “Mortua, sed non sepulta!” (Νεκρός, αλλά όχι θαμμένος). Η βασίλισσα πέθανε στο Ρίτσμοντ και το σώμα της μεταφέρθηκε στον ποταμό Τάμεση στο Γουέστμινστερ. Το ξαπλωμένο ομοίωμά της τοποθετείται στον τάφο που μοιράζεται με την ετεροθαλή αδερφή της, Mary I (Bloody Mary) στο παρεκκλήσι του Henry VII του Westminster Abbey. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το ομοίωμα και ο τάφος της ξαδέρφης και αντιπάλου της, Mary Queen of Scots.